به گزارش گروه سیاسی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ مجلس شورای اسلامی امروز قرار است پس از بررسی‌هایی که در چند روز گذشته داشته به وزرای پیشنهادی مسعود پزشکیان رأی اعتماد بدهد. نوزده نفر معرفی شده به مجلس در انتظار رأی اعتماد هستند تا کار خود را آغاز کنند برخی از وزرای پیشنهادی حاشیه‌هایی دارند، اما اکثر کمیسیون‌های مجلس به آنها رأی مثبت داده‌اند. اما آنچه تعیین‌کننده است، رأی در صحن علنی مجلس است.
دولت کنونی در شرایط ویژه استقرار پیدا می‌کند، با شهادت رئیس جمهور مردمی شهید سید ابراهیم رئیسی و وزیر خارجه شهید امیر عبداللهیان در سانحه سقوط هلی‌کوپتر، یک انتخابات زودهنگام برگزار شد که در آن مسعود پزشکیان نهمین رئیس جمهور ایران اسلامی شد.
او دولت خود را دولت وفاق ملی نام گذاشته که دور از واقعیت هم نیست، وزرای پیشنهادی از جریان‌های سیاسی اصلاح طلب، اصولگرا، اعتدال و حتی مستقل معرفی شده‌اند.
مجلس شورای اسلامی امروز در جریان رأی اعتماد به وزرای پیشنهادی آیا به همه آنها رأی اعتماد می‌دهد یا اینکه چند نفری نمی‌توانند اعتماد نمایندگان مجلس را به خود جلب کنند و از قطار دولت وفاق ملی پیاده خواهند شد؟
امروز مشخص خواهد شد که پاسخ مجلس شورای اسلامی به رویکرد «وفاق ملی» دولت مسعود پزشکیان چه خواهد بود. پزشکیان در دوران انتخابات بارها تأکید کرد که نمی‌توان کشور را با نظر و اراده یک جریان و یک جناح اداره کرد.
او گفت که حتی حل مسائل و رفع مشکلات کشور نیز فقط با یک فکر و یک رویکرد ممکن نیست. برای همین تلاش کرد در راستای تحقق مهم‌ترین وعده خود، کابینه‌ای متشکل از همه جریان‌های سیاسی، همه سلیقه‌های فکری و همه رویکردهای مدیریتی موجود در کشور تشکیل دهد.
مراد او از اتخاذ این رویکرد، این بود که نشان دهد می‌توان به‌رغم همه اختلاف‌ها زیر چتر یک دولت، پروژه واحدی را پیش برد. همچنان که امروز همه نحله‌های سیاسی و اجتماعی، زیر چتر واحدی به نام جمهوری اسلامی، هدف کلانی به نام استعلای نظام جمهوری اسلامی، توسعه ملی و بهبود زیست و معیشت مردم را دنبال می‌کنند.
مسأله این است که آنچه در ترکیب کابینه رقم خورد، تنها یک گام یا به عبارت دیگر، گام اولیه برای حرکت در مسیر وفاق است. گام بعدی و چه بسا مهم‌تر، باید از سوی دیگر ارکان کشور، امروز قوه مقننه، برداشته شود. برهمین اساس بود که مسعود پزشکیان روز گذشته در دیدار نمایندگان استان‌های لرستان و خوزستان تأکید کرد: «رأی اعتماد نمایندگان به وزرای پیشنهادی مکمل رویکرد دولت در ایجاد وفاق ملی است.» می‌توان سخن رئیس‌جمهور را اینطور تعبیر کرد: همان‌طور که یک دست صدا ندارد، وفاق ملی فقط با گام‌ها یا تصمیمات دولت شکل نمی‌گیرد. باید دست به دست هم داد و امروز این امر نیازمند همراهی و همدلی مجلس شورای اسلامی است.
چرا وفاق؟
بعضی مسائل مولود زمان هستند. به عبارت دیگر، این زمان و تاریخ انباشته شده یک جامعه است که سبب می‌شود برخی موضوعات به عنوان اولویت مطرح شوند و موضوعات دیگری از اولویت خارج شوند؛ وفاق ملی از جمله همین مقوله‌هاست. شرایط کشور در حوزه‌های مختلف، از مشکلات انباشته و ناترازی‌های عیان شده، تا مجموع مسائلی که ایران در حوزه منطقه‌ای و بین‌المللی با آن روبه‌رو است، راهی جز وفاق ملی را پیش روی کشور نمی‌گذارد. در کنار اشکالات مدیریتی و کاستی‌های اجرایی، نمی‌توان منکر شد یک علت مشکلات امروز ناشی از فقدان وفاق است.
تنش‌های سیاسی و رویکردهای حذفی نسبت به رقبا، از چپ و راست، باعث شده است اگر ما مشکلی در زمینه مدیریت بهینه آب داشته باشیم، این مشکلات چند برابر شود یا ناترازی‌های برق و بنزین هم ناشی از کیفیت پایین مدیریتی و هم ناشی از شکاف‌های سیاسی است. از این رو، امروز که این مشکلات و ناترازی‌ها به سطح غیرقابل کتمان رسیده و همچنان هم رو به رشد است، وفاق از هر زمان دیگری ضروری‌تر است. ضرورت وفاق به گونه‌ای است که حتی اگر مسعود پزشکیان در انتخابات آن را مطرح نمی‌کرد یا در دولت دنبال نمی‌کرد، شخصیت یا جریان سیاسی دیگری می‌بایست عهده‌دار دنبال کردن این مأموریت ملی و تاریخی می‌شد.
برای حل مشکلات یک دست و یک زبان می‌شویم؟
اینکه بیاییم برای حل چالش‌ها یک دست و یک زبان شویم، فقط درخواست مسعود پزشکیان یا رأی‌دهندگان به او نیست؛ این صدای نیازهای ملی ماست که حالا از طریق تریبون دولت چهاردهم مطرح می‌شود. بیش از اینکه ماهیت این تریبون چیست، یا اینکه بیشتر روی گویندگان تمرکز کنیم، بیشتر باید به خود صدا گوش دهیم.
این صدا، از ایران امروز است که با ناترازی‌های جدی در حوزه آب، برق، بنزین و حتی ناترازی‌های سیاسی و رسانه‌ای در کشور روبه‌رو است. بیان این ناترازی‌ها به معنی نادیده گرفتن دستاوردهای انقلاب نیست کما اینکه وقتی رهبرانقلاب همچنان اولویت را به امور اقتصادی می‌دهند، بیشتر ناظر بر این است که گام‌های برداشته شده کافی نیست و باید به افق‌های بلندتری فکر کرد.
درست در همین شرایط، جنایت‌های رژیم صهیونیستی در غزه و آتش‌افروزی‌های این رژیم در منطقه نیز قابل توجه است. این آتش‌افروزی‌ها با حمایت صریح و البته شنیع قدرت‌های استکباری صورت می‌گیرد. در موقعیتی تاریخی، با مختصاتی چندوجهی، پرسش ملی و تاریخی امروز ما این است: برای حل مشکلات یک دست و یک زبان می‌شویم؟
وفاق با حفظ تفاوت سلیقه‌های مدیریتی
وفاق ملی یا یک دست شدن، به معنی یکدستی، خاموشی منتقد یا درخواست پیروی محض از دیگران نیست؛ وفاق یعنی اشتراک در اصول و توافق نظر در مشکلات و راهبرد حل مشکلات. در این شرایط است که امروز مهم‌ترین نیاز کشور، آری گفتن به این وفاق است. این تجربه نو که می‌تواند پله‌ای برای سیاست داخلی آینده ما باشد، با رأی مجلس شورای اسلامی به کل کابینه شکل خواهد گرفت، چرا که رأی به همه وزرای پیشنهادی، به منزله شروع به کار پرقدرت دولت خواهد بود. رأی به همه وزارتخانه‌ها، یعنی دولت مسعود پزشکیان که متشکل از همه نحله‌های سیاسی، فکری و مدیریتی جمهوری اسلامی است، از پشتوانه قوی مجلس شورای اسلامی برخوردار است.
در این صورت، دولت هم با اراده قوی به سراغ حل مشکلات داخلی خواهد رفت و هم با اعتماد به نفس بیشتری با طرف‌های خارجی روبه‌رو خواهد شد. هرچند نوع اظهارات نمایندگان، بویژه کنش‌های دقیق و معقول رئیس مجلس، که تجربه‌ای کم‌نظیر و موفق در اداره جلسات بررسی صلاحیت وزرا از خود نشان داده امید برای رأی یکپارچه و قوی مجلس به دولت را افزایش داده است. در این صورت، فردای این رأی بالا، ایران صبح خود را با چشم‌انداز امیدبخش‌تری آغاز خواهد کرد و البته ناامیدی دشمنان نیز فزون خواهد شد.
گزارش از محمد جهاد
